Parochie St.Martinus (officieel opgeheven op 01.01.2013)
De geschiedenis van de Parochie st Martinus is begonnen met één kerkje. Het was te vinden in de bocht aan het Laantje, waar nu de oude begraafplaats nog is, die het heidens kerkhof genoemd wordt. Bij dat kerkhof heeft de eerste kerk van Westwoud gestaan. Het is in 1333 gebouwd als Katholieke Kerk. In 1493 kreeg Binnenwijzend toestemming om een eigen kerkje te bouwen. Bijna honderd jaar later rond 1570 werd Jaspar Hochten pastoor van Binnenwijzend. In 1572 ging hij over naar "de nieuwe leer" en werd de eerste predikant van Westwoud en Binnenwijzend. Op 31 oktober 1875 werd de laatste kerkdienst gehouden in de kerk van Westwoud. Dit kerkje wordt sinds mensenheugenis het "Heidens kerkje" genoemd. Het gebruik van ‘heidens’ in de naam van de kerk berust op sages.
In die tijd zijn er in Westwoud twee nieuwe kerkgebouwen verrezen. Een R.K. kerk (1851) en een Protestantse kerk (1875). De inventaris van de schuilkerk is meegenomen naar de Martinuskerk die in 1851 gebouwd werd. Het neo-barok interieur is nog helemaal intact. Het huidige kerkgebouw is een zgn. Waterstaatskerk: sober en eenvoudig van buiten, van binnen rijk versiert en ruim. Ze staan beide aan dezelfde kant van de Dr. Nuyensstraat. Deze kerken wortelen beide in dat oude, heidense kerkje. Ze zijn op elkaar betrokken en putten uit dezelfde bijbelse bron. Ze geloven dat verschillen er mogen zijn, als de verschillende kleuren van de regenboog, die hun bron binden in het éne Licht van God. In het weekend, en bij hoogte- en dieptepunten van het leven, laten de kerkklokken van zich horen. Hun gebeier roept Westwoud op om een gemeenschap van mensen te zijn, die met en op elkaar betrokken is en met de anderen meeleeft.
